ජීවිතය...

"මිසී අනේ කරුණාකරල මට වතුර එකක් දෙන්න පුළුවම්ද?"
"තාම ඔයාට ඩොක්ටර් මොනවත් දෙන්න කියුවේ නැනේ පොඩ්ඩක් ඉන්න"
 හ්ම්..ඒත් මට බඩගිනි,තිබහයි..
ඔහු තවමත් ඇදහිය.සීත කාලය පැමිනි නිසා දෝ බොහො ලෙඩුන් තවමත් නින්දේ පසු වෙයි.මෙහි සිටින බොහො රෝගීන් සිතින් මෙන්ම ගතින් දුබල වුවන්ය."සුභ උදැසනක් ..ඔය දන්නවද දැන් වෙලව කීයද කියල? හ්ම්ම් එහෙනම් කියන්න බලන්න දැන් වෙලාව කීයට විතර ඇද්ද  කියලා කියන්න.."
"නවත්ත ගන්නවද ඔය කියවිල්ල මට මගේ පාඩුවේ ඉන්න දෙනවා..මට කාත් එක්කවත් කතා කරන්න වුවමනවක් නෑ..''
" හරි මට සමාවෙන්න."
ඔහු නමින් විලියම්ය.මාගෙ අසල්වැසි ඇදේ හිමිකාරයා ඔහුය.නමුත් අද වන තෙක් ඔහු හා සුහද වීමටවත් ඔහු සමග කතා කිරීමටත් මා අපොහොසත් වුයේ එයිදැයි මා නොදනී.
"සුබ උදැසනක් ජෝජ් ...අද අලුත් දවසක්.."
"සුභම සුභ උදැසනක් මිසී ඔයාටත්.."
"ඔයාට දැන් සනීපයි වගේ නේද ඩොක්ට අපිට කියුවා ජෝජ් ඉක්මනටම ගෙදර යවන්න පුලුවම් වෙයි කියලා.සමහර විට මේ සීත ඝාතුවටත් කලින්ම.."
ඔහෝ.. ඔයා ඔය ඇත්තමද කියන්නේ මිසී..එහෙමනම් අද සුබ දවසක් නේ."
ඔහු තවමත් නින්දේ පසු වුවාදැයි මා නොදනී.
"ඔයා දන්නවද අද ලස්සනට ඉර පායලා අද හුගක් හොද දවසක් නිසා වෙන්න ඇති.ම0 හිතන්නෙ සීත කාලෙ මේ සැරේ පහුවෙල්ලා ඒවි.දන්නවද විලියම් ම0දැක්ක ලස්සනම ඉර පායල තින්නෙ අද.ඔයා බලන්න ආස නැද්ද මගේ ඇද ලගට ආවොත් ඔයාට ඉර පායන හැටි බලන්න පුලුවම්".
"කියුවහම අහලා මට මගේ පාඩුවේ ඉන්න දෙනවා".
" විලියම් මේක හොස්පිටල් එකක් ඔයා ඔහොම කැගහන එක අනිත් අයට වදයක් .කරුණකරලා ඕක නවත්තන්න."
මට සමාවෙන්න මිසී.
"ඔයා දවස් 3 කාල නෑ.කොහොමද ඔයාට බෙහෙත් දෙන්නෙ.ඔයාට තිත්ත බෙහෙත් තමයි මට දැන් දෙන්න වෙන්නෙ"
.මට බෙහෙත් බොන්න බෑ.
රාත්‍රිය මට මහත් වෙහෙසක් ගෙන දෙන්නක් විය.නමුත් එය ගෙවා දැමීමට සිදුවන්නකි.උදැසනට මා වඩාත් ඇලුම් කරන්නේ එය මගේ ගත සිත දෙකම ප්‍රබෝඩමත් කරන බැවිනි.අව් රශ්මියට මා බෙහෙවින් ප්‍රියකරයි.
"බලන්න විලියම් අද කලින්ම ඉර පායලා පොඩි හුළගකුත් තියනවා.ම0 අද දවසතරම් කවදවත් ඉර පායනකොට මෙච්චර රස්නෙයක් දැනිලා නෑ.ඔයා දන්නවද විලියම් සීත කාලෙට වඩා මම ගිම්හාන කාලෙට කැමතියි...ඒ ඇයිද දන්නවද?මොකද ඉර පායනකොට මට දැන්නෙන්නෙ මගේ අසනිප ගතිය වේදනාව ඉරට ඇදල ගන්නව වගේ.මගේ වේදන්නව ටිකෙන් ටික අඩුවෙනවා මට දැනෙනව ඔව් ඇත්තටම මට එහෙම හිතෙනවා විලියම් ම0 ජිවත් වෙන්න ආසයි.මේ ඉර අව්ව යට ආයෙ ඇවිදින්න ආසයි.සීත  කාලේ පහුවෙන්න කියල ම0 දෙවියනට ප්‍රාර්ථනා කරන්නවා.විලියම් ඔයාට මාව ඇහෙනවා නේද?ඔයා අදවත් ඉර බලන්න හිතන්නෙ නැද්ද? කවද හරි ම0 මෙ ඉර එක්කම මැරුනත් මට දුක නෑ විලියම්"
"විලියම්.. විලියම් නැගිටින්න.දැන් දවල් වෙන්නත් ලගයි.කෝ..කෝ නැගිටින්න."
"මිසී තාම උදේ වෙන්න විදියක් නැ.ඇයි විලියම් එහෙම කියන්නෙ.නැ ..මොකද දැන් උදේනම් එහා ඇදේ ඉන්න මනුස්සය ඉර ගැන කිය කියා මට ඉර බලන්න කතා කරාවී."
"ඔව් ...එයා අද ඉදන් මේ ඇදේ නෑ."
එහෙනම් කරුණාකරලා මිසී මට පුලුවම්ද ඒ ඇදට යන්න.පුලුවම්ද යන්න උදව් කරන්න.
"ඔව් මට පුලුවම් විලියම්."
හ්ම්ම්.... ගොඩාක් ස්තුතියි.මේ මිනිහ මට බොරුනෙ කියලා තියෙන්නෙ
"ඇයි විලියම් එහෙම කියන්නෙ?"
 "නැ මිසී මේ මිනිහා මට හැමදාම ඉර ලස්සනට මෙතනට  හොදට පේනවා කියුවා.එත් මෙතන ජනේලයට ඉර පේන්නෙ කොහෙද?"
විලියම ඔය දන්නවද එයා මෙතන්ට ආවේ ඇයි කියලා එයාට පිලිකාවක්..හුගක් දරුනුවට පැතිරුනු එකක්.එයට ජිවිතේ ඕන වුනා ජීවත් වෙන්න.ඔය මෙතනට ආවේ ජිවිතේ එපා වුනු කෙනෙක් විදිහට.ඒත් එය ඕනෙ වුනා එයගෙ ජිවිතේ නැති වුනත් ඔයාගෙ ජීවිතෙ වටිනාකම කියල දෙන්න.ඔයාගෙ ජිවිතේ ජීවත් කරවන්න.එය උපතින්ම අන්ධයි.හැබැයි එය ඉරට ආසයි.
එයට ඉර එලිය  දැනෙනවා එයා මනසින් ඉර දැක්කා.එයා එකෙන් සතු‍ටු වුනා විලියම් එය හිතුවා ඔයත් ඉරට ආසකරාවි කියල.එකෙන් ඔය ඔයගෙ ජිවිතෙට ආදරේ කරාවි කියලා.එයට ඕනෙ වුනා ඔයා සතුටින් තියන්න.ඒ දේ දකින්න.ඒත් අද ඉර පායනකොට  ඉර එලිය වැටෙනකොට එය මැරුණා.
"හ්ම්ම්..මිසී පුලුවන්නම් මට හොද සුප් එකක් දෙන්න.ම0 දවස් ගානකින් කැවෙනෑ.මට හුගක් බඩගිනියි"